Het woord traditie is een brug te ver, maar het mag zeker een goede gewoonte genoemd worden, de inspanningen van Henk Vos en Tom van Weerden om in de Hortus van Haren jaarlijks een beeldententoonstelling in te richten. Na het succes van 2011 met Groninger beeldhouwers en het vervolg van vorig jaar met 23 kunstenaars, is dit keer gekozen voor tien Friezen en Drenten.

Die regionale invalshoek zou niet van belang moeten zijn. De wereld is een global village; in die zin maakt het niet uit waar de kunstenaars vandaan komen. Aan de andere kant: door drie keer achter elkaar beeldhouwers uit het Noorden voor de Hortus te selecteren, ontstaat in ieder geval een overzicht van wat er zoal in deze contreien aan sculpturen wordt gemaakt.

Hortus Haren 2013 slaagt er niet in de vorige edities te overtreffen. Dat heeft ongetwijfeld met het beperkte aantal kunstenaars te maken. Tien mensen kunnen gezamenlijk minder dan 23 – zo simpel is het. Het heeft ook met de selectie te maken. Welbeschouwd komen acht kunstenaars uit Friesland en slechts twee (!) uit Drenthe. Alsof er buiten Groningen niet meer beeldenmakers rondlopen.

Net als vorig jaar laveren de kunstenaars tussen abstract en figuratief. Binnen dat spectrum vallen vooral de dubbelzinnige bijdragen van het duo Gerard Groenewoud en Tilly Buij op. Van hen zijn twee werken te zien: het gestileerde kampvuur Barefire, gemaakt van hout, polystyreen en epoxy, en de losgeraakte straaljagermotor Resonance van aluminium.

Ook Auke Wassenaar zoekt de randen van het pad. Sterker: hij gaat er overheen. Zijn beelden, veelal gemaakt van kunststof, hebben een plek gekregen in de waterpartijen waar ze met de stroom en de wind spelen. Meest uitgesproken is zijn drijfbeeld De dorst, gesitueerd bij de rozenpergola. Het kan opgevat worden als een ironische verwijzing naar de verontrustende afvalmaalstromen, de eilanden van afvalplastic die in de Stille Oceaan ronddrijven.

Het merendeel van de beelden is van de vertrouwde traditionele soort. Yvonne Visser bijvoorbeeld toont een reeks vrolijke dierfiguren van brons, gebaseerd op verhalen uit (kinder)boeken: dansende beren, een olifant met muis, dieren in een ark. Guus Hellegers intrigeert met Onderweg, een in brons uitgevoerd silhouetbeeld van een ouder echtpaar waarbij de vrouw nadrukkelijk in een ondergeschikte positie van de man is gezet. Bij Adri de Fluiter brandt de vlam nog steeds.

Wat opvalt, is dat weinig werken een duidelijke relatie met hun omgeving aangaan. Terwijl de Hortus over voldoende ruimte beschikt om groots, meeslepend of subtiel uit te pakken. Het zal met het bescheiden formaat van de gekozen en geleverde beelden te maken hebben. De uitzonderingen die de regel bevestigen, naast eerdergenoemde Resonance van Groenewoud en Buij, zijn Dans en Opgesloten van Marco Goldenbeld, twee werken in corten staal bij de 'voedselarme plas'.

Wie wil weten hoe het ook kan, doet er goed aan een wandeling te maken over het Dr. Fop I. Brouwer Pad. Daar hangt aan een boom nog altijd het knikkergezwel Natura Artis Magistra van Els Otten, een overblijfsel van de editie 2011. Voor wie geen Latijn heeft gehad op de middelbare school: De natuur is de leermeesteres van de kunst.

Expositie Hortus Haren 2013, tien Friese en Drentse Beeldhouwers. Te zien in Hortus Haren, Kerklaan 34, Haren. Open t/m 15/9, dagelijks 9.30-17.00 uur. Zie ook www.hortusharen.nl.