Koning Willem-Alexanderkanaal in tien plaatjes
Daniil Charms als opmaat Time Shift Festival

Over 'ik, Lente' van Jelte van der Kooi

Ik LenteJelte van der Kooi uit Odoorn presenteert zich als denker zonder kaders. En inderdaad, zijn ik, Lente is een boek waarin buiten de lijntjes wordt gekleurd. Dat begint al met de verschijningsvorm. Het is zowel in papieren versie als voor smartphone verkrijgbaar, met dank aan Booklight, de 'dienstverlenende uitgeverij' van Suzanna van der Laan uit Gieten.

Voor Dagblad van het Noorden las ik beide versies, en beveel vooral de smartphone-variant aan. Het is een mooie gelegenheid om kennis te maken met literatuur op het kleine scherm. ik, Lente lijkt er speciaal voor geschreven. De regels in het boek tellen steeds hooguit vijf woorden. Met als gevolg dat er nogal wat papier onbedrukt blijft. Digitaal werkt het goed: een simpele zwaai met je vinger en je bent weer een bladzijde verder. Ideaal in dit versnipperde zap-tijdperk.

Minstens zo opvallend is de genreaanduiding van ik, Lente. 'Verse novel' is voor tweeërlei uitleg vatbaar, maar bedoeld wordt dat deze novelle uit verzen is opgebouwd. Het is een vorm die teruggrijpt op de ridderromans van de vroege middeleeuwen, met Reynaert de Vos als meest bekende, en, recent nog besproken, Jevgeni Onegin van Poesjkin als de meest geslaagde.

Verschil is dat Van de Kooi vrijelijk zijn gang is gegaan, zonder rijm. Waardoor het de vraag is of we wel van verzen mogen spreken. Ik ben geneigd te zeggen van niet. Hooguit hanteert Van der Kooi een poëtische toon. Hij geeft zijn regels een lading mee die in de verte aan de intensiteit van gedichten doet denken. Maar het is en blijft proza, opgeknipt in korte regels en korte hoofdstukken.

Het verhaal is ondertussen traditioneel. Lente blijkt een dromerig thuismeisje van 16 in een plattelandsdorp. Ze verkeert graag in het gezelschap van haar vriend, de bosjongen Storm, en veel in dat van haar opa, die zijn vrouw is 'kwijtgeraakt'. De moeder van Lente, Zwaan, is doodziek en draagt een geheim mee. En dan is er nog de gemeenschap van het dorp, Bankschroef, waar veel wordt gefluisterd en geroddeld.

Dat het verhaal lang intrigeert, heeft te maken met vage symboliek: vogelverschrikkers, een 'bron van de zotheid', de zes zonen van de postbode. Met het wachten op het moment dat de hoofdpersonen meer diepte zien en krijgen. En met een verrassend naschrift. Uiteindelijk wordt dan een beeld opgeroepen van een jong leven in een te klein dorp.

Dat laatste doet Van der Kooi heel vaardig. Vooral vanuit het idee dat zijn 'verse novel' is geschreven voor jonge lezers, pubers op de drempel naar volwassenheid. Ook in die zin is ik, Lente een boek met toekomst.

Boek ik, Lente Auteur Jelte van der Kooi Uitgever Booklight Prijs 8,95 euro (epub, 347 blz.) 14,95 euro (papier, 240 blz.)