Je hoort wel eens: 'Het glas is half vol, of 'Het glas is half leeg.' Waarna gekozen mag worden. Als je voor 'half leeg' kiest, ben je een pessimist. Kies je voor 'half vol', dan behoor je tot de optimisten. En met die laatste groep, zo gaat het verhaal, kun je de oorlog winnen. Wat erg optimistisch is, daar een oorlog alleen verliezers kent. Wat men na terugkeer van het front ook moge beweren.

Dit ter inleiding op een bericht over de snel stijgende werkloosheid. Volgens de meest recente cijfers zoeken nu 643.000 mensen in Nederland een baan. Het overgrote deel doet dat gedwongen, omdat de WW-uitkering eindig is en daaropvolgende de bijstand te laag is om van rond te komen. Werk is altijd beter dan thuis zitten, waar het geld verdampt terwijl je de laatste centen omdraait.

De Volkskrant publiceerde een lijstje met plaatsen in Nederland waar de werkloosheid het grootst is. Emmen stond bovenaan, samen met het Friese Achtkarspelen. Hebben wij weer. Op iedere duizend inwoners van Emmen tussen de 20 en 65 jaar hebben er 58 een WW-uitkering. Dat zijn er dus 3500. Daar komen de mensen met een bijstandsuitkering nog bij. Volgens het CBS worden in Emmen 3780 bijstandsuitkeringen verstrekt.

Het zou mooi zijn als die mensen – 7280 – een baan vinden. Zo snel mogelijk. Maar waar? In het eerder genoemde Volkskrant-lijstje staan nog twee Drentse gemeenten waar aanzienlijk meer WW-uitkeringen worden verstrekt dan elders in Nederland: Borger-Odoorn en Hoogeveen, twee gemeenten waar eveneens veel mensen met een bijstandsuitkering wonen. Oftewel: de kans op werk is in de buurt niet al te groot.

Dat laatste is een eufemisme.

De stijging van de werkloosheid is nog niet ten einde. De grote klap moet nog komen, straks als de bezuinigingen op de gemeentehuizen en in de zorgsector – de grootste werkgevers in Drenthe – van kracht worden. Als de rekening van de speculatiecrisis wordt vereffend en de thuiszorg in de schoot van de buurvrouw is geworpen. Het wordt allemaal nog veel erger. Het glas is minder dan half vol.

'Hoe gaat het?' vroeg de jongeman, 'hoe is het thuis?'

'Heel slecht', zei Frits op een opgewekte toon, 'heel slecht, Viktor. Laten we de dingen bij hun naam noemen. Laat ons, als het slecht is, zeggen: slecht.'