Organiseert uitgeverij Passage in etablissement Silo Today een literaire avond rond het thema 'belofte', blijken de opgetrommelde auteurs ook inderdaad allemaal 'iets' met het thema te hebben. Soms letterlijk, soms figuurlijk. Zonder dat ook maar een moment de eenheidsworst op tafel wordt gelegd. Altijd weer wonderlijk hoe in Groningen de eindjes aan elkaar worden geknoopt.

Silo Passage heette de avond. Afgelopen donderdag was de eerste in wat een reeks moet worden. Met Silo Passage levert uitgever Anton Scheepstra een bijdrage aan een levendiger literair klimaat in Stad. Eerder deed hij dat al met Proza Proeven en Letters met Spetters. De inspiratie voor z'n 'avondjes' haalt hij uit Berlijn, waar het heel gewoon is volle zalen te trekken met schrijvers die niet bekend zijn van televisie.

Dus kregen we voor 5 euro Pauline Sparreboom, de nieuwe universiteitsdichter. Ze beet het spits af met haar gedicht Geef me iets te weten. En hield daarna een filosofische inleiding met als voornaamste ingrediënten Friedrich Nietzsche, de mens die kan beloven en om vertrouwen kan vragen, vergeving, Hannah Arendt en de discrepantie tussen het dóen en het zíjn van een belofte.

En aan het einde kregen we – een jeugdig publiek, waaronder veel meisjes, al met al 45 mensen – ook nog Swinder, een jonge muzikant met nu reeds een volle baard. Hij liet zijn drie Groningse liedjes voorafgaan door een ontwapenende presentatie: "Ik spreek geen Gronings en ik kan ook niet zingen. Het lijden voor de kunst is aan u." Dat laatste bleek enorm mee te vallen.

Tussendoor kwam een keuze uit het fonds van Passage voorbij. Job Breemer ter Steege ontmaskerde Sinterklaas, Anton Brand las uit zijn operaboek Laatste reis, Bill Mensema (foto: Peter Wassing) bracht iets wat verdacht veel op een prozagedicht leek. Na de pauze trad het nog jongere schrijversvolk aan. Rosa Timmer bood een glimp op haar nieuwste gril: bizarre verhalen uit de rechtbank. Marcella Veldthuis trakteerde op het trefzekere Het leven is een Ikea-keuken.

Maar de show werd gestolen door performance poet Joost Oomen. Die halverwege de avond kwam binnenvallen, zijn vertraging maskeerde door Anton Scheepstra het manuscript voor zijn nieuwe bundel De stort in handen te duwen en vervolgens acht verse gedichten begon voor te dragen. Voor en achter de microfoon: ‘Verlang ik nog naar maagdelijkheid?/ Nee/ Ik verlang naar een vrouw als een kruik.' Een belofte zoals we een belofte graag zien, en horen.

Al met al een goed begin voor Silo Passage. Dat zagen ook de manussen-van-alles in het Groninger schrijfcircuit: Japke Brouwer, Maaike de Boer, Roos Custers en Maarten Praamstra. En dat zagen Kasper Peters, Jan Veenstra en Lupko Ellen, schrijvers die vermoedelijk vooraan mogen staan tijdens een van de komende Silos. De eerstvolgende is 14 november. Thema is dan 'opgroeien in het Noorden'. "Wordt ook weer leuk," belooft Scheepstra.