Heerlen is het Emmen van Limburg. Na de Tweede Wereldoorlog tot bloei gekomen met geldsteun van de Haagse overheid, daarna in verval wegens het wegtrekken van de industrie en nergens iets van traditionele schoonheid. Juist daardoor valt de aanwezigheid van het Glaspaleis op, ooit een warenhuis, maar thans cultuurpaleis Schunck, pal naast de Sint Pancratiuskerk.

Schunck mag de culturele schraalheid compenseren, zo lijkt het, en dient als vluchtheuvel in de omringende koopgoot die Heerlen heet. Het biedt onderdak aan de bibliotheek, er worden lezingen gehouden, er is een restaurant, een centrum voor architectuur en stedenbouw, de Stadsgalerij Heerlen, een filmhuis en een muziekschool. Met eind deze maand een tentoonstelling met ‘plastisch werk’ van Louis Paul Boon. Zo kan het dus ook.