In Leek werden zondag de Dagblad van het Noorden Streektaalprijzen uitgereikt: een voor De Drentse Bluesopera door PeerGrouP en een voor het boek Moest Lezen van stichting Mien Westerkwartier. Erik Harteveld stal de show als presentator, maar Anne Doornbos - genomineerd met de verhalenbundel Dèenken an een zebra - legde de vinger op de zere plek met een gedicht gericht aan Liesbeth Spies, de minister die het Nedersaksisch gemompel van voorbijgaande aard vindt:

"Wat oons hier bij mekaor brèengt is de taol
en ok de pries die Sijpersma dommiet offreert.
’t Is lente, maor de wind is kold en schraol,
en hielemaol veur elk die ’t Nedersaksisch adoreert.
Want nou Den Haag de streektaol slim schoffeert
lek hiel dit veurjaor enkel kold en gries,
asof de hemel aal maor zachies reert,
in traonen deur dat malle wicht van Spies.

Wel ’t niet begrep zeg ik het nog een maol:
wat wij hier vuult, hoe wij oons prissenteert
komt samen in die iewenolde taol
deur lief en leed en tieden slim verweerd.
Enkel begrip is veur oons al wat weerd,
maor in de Randstad bent ze niet goed wies.
Een muur van onwil is ’t wat oons frustreert
en ’t bouwbedrief is van dat wicht van Spies!

Erkenning is vanzölf niet ’t slot van het verhaol,
as wij niet zunig bent giet het verkeerd.
Een taol sprek niet vanzölf, en is niet doodnormaol,
dus wordt het tied dat wij oons, schrievers, weert.
Want as het riek oons in het diepst bezeert,
dan kriegt wij stoet en koffie in ’t karbies.
Den Haag zal heuren dat wij anmarcheert,
ja, barg oe maor, ie lillijk wicht van Spies!

En as zij zich niet rappies nog bekeert,
al is ze ok minister Liesbeth Spies,
dan is heur loopbaon vanof nou mankeerd,
want dan kreg ze de allerleste Zoorholtpries!"