Ruim aangekondigd, in kranten en op televisie: het nieuwe boek van Connie Palmen. Begrijpelijk die vele media-aandacht. Omdat ze een uitzonderlijk schrijver is én omdat in Logboek van een onbarmhartig jaar de rouw om Hans van Mierlo centraal staat. Haar overleden grote liefde, onze minister van Staat. Een issue voor een groot publiek derhalve.

Toch komt op de eerste plaats een ongemakkelijk gevoel bovendrijven. Bijvoorbeeld na lezing van zinnen als ’Wekenlang nu al blijf ik het liefst in ons bed, bedekt onder zijn en mijn verlatenheid. In mijn bed ben ik bij hem, bij mijn verdriet om het verlies van mijn prachtige man. Alle foto’s van hem benemen me de adem, hij was zo lief, zo leuk, zo mooi, zo sexy.’

Is dit verslag vol verdriet niet te particulier? Willen we dit wel weten?

Het ongemakkelijke wordt ook veroorzaakt doordat Palmen beschrijft hoe ze nog veel meer mensen in haar naaste omgeving ziet overlijden. En dan zo kort achter elkaar dat het woord onbarmhartig een eufemisme wordt. Het is niet alleen voor Palmen veel te veel, ook voor de lezer.

Desondanks zijn er tal van ‘goede’ redenen om dit leed tot je te nemen. Omdat dit boek subliem geschreven is - niet als roman, maar als logboek. Omdat dit werk binnen een oeuvre past waar fictie en werkelijkheid wonderbaarlijk kunnen samenvallen. Omdat Palmen haar persoonlijke ervaringen toetst aan die van andere auteurs: Hemmerechts, Thomése, Schierbeek, Van der Heijden om er een paar te noemen.

Maar vooral omdat ze een informatief, onthullend en ontluisterend beeld schetst van de rouw, een fenomeen waar uiteindelijk niemand omheen kan. Het laatste maakt Logboek van een onbarmhartig jaar tot een intrigerende, maar bovenal leerzame leeservaring.

Boek: Logboek van een onbarmhartig jaar. Auteur: Connie Palmen. Uitgever: Prometheus. Prijs: 19,90 euro (240 blz.) Bijzonderheid: Connie Palmen is 13/11 te gast tijdens festival Het Grote Gebeuren in Groningen.