“Wat denkt die Möring wel, dat hij ook al gedichten kan schrijven?" Met woorden van deze strekking presenteerde Marcel Möring in radioprogramma Podium 30 van Radio Drenthe de bundel Reinigingsadvies. Zijn debuut als dichter was de optelsom van zo’n dertig jaar poëzie schrijven waar nooit veel ruchtbaarheid aan was gegeven, vertelde hij.

Möring bleek als dichter begonnen, maar liep op een gegeven moment vast in een streven naar perfectie; hij sleutelde zijn gedichten dood. Het schrijven van proza ging hem makkelijker af. Dat wil zeggen: het leverde hem in elk geval meer pagina’s én succes op. Sinds de voltooiing van de magistrale roman Dis, waarin een keur aan genres en stijlen wordt beoefend, lijkt hij definitief los geschreven.

Een bundel poëzie ontbrak er dus nog aan. Voor de radiomicrofoon dekte Möring zich in tegen al te hoge verwachtingen. Op een enthousiaste ontvangst van critici rekende hij niet – vandaar het schamperende ‘wat denkt die Möring wel’. De verkoop schatte hij in op ‘een paar honderd exemplaren’. Aanzienlijk meer dan een doorsnee debuut, vooral omdat hij als romanschrijver nu eenmaal een behoorlijk publiek heeft opgebouwd.

Reinigingsadvies telt 48 gedichten. De meeste kunnen gekarakteriseerd worden als proza-achtig, een trend die al een aantal jaren opgeld doet. Möring laat zich als dichter echter weinig gelegen liggen aan modes en grillen. Hij heeft een winkel geopend waar uitsluitend Möring-gedichten worden verkocht: associatieve, postmoderne poëzie met beelden ontleend aan het moderne leven van de grote stad en lange meanderende zinnen.

Veel gedichten hebben iets desolaats, iets fatalistisch. Zoals Immigrant:

Waar hij had gelopen met de reigerpas van iemand

die de lucht voelt tastte hij gebogen over zijn borst

dat het gloeien niet werd gezien. Hij keek nauwelijks

op zijn schoenen sleten van het vele de zwaartekracht

trok aan zijn broek zijn schouders droegen zijn jas niet.

Maar er is ook ironie. In Maatschappelijke posities wordt een dag beschreven uit het leven van een schrijver die zo weinig schrijft dat hij op de eerste plaats een gewone burgerman blijkt met gewone alledaagse dromen en wensen. Het leven gebeurt, we zitten er midden in, maar hebben er geen enkele grip op – dat idee.

Een aantal gedichten lijkt geschreven als één groot afwerend gebaar. In Lofzang op het incomplete – voor Sam, gaat dat zo:

Laat ruimte voor één steen als je je huis bouwt en

vertel de kinderen het einde van het verhaal niet.

sla bij het handenwassen een vinger over

laat in één kamer een lamp branden draai

het gas niet dicht en kam nooit je rechterslaap.

Het mismoedige titelgedicht is volgens hetzelfde stramien opgebouwd. En dan werkt het nog beter:

Vergeet mij was mij uit je kleren kam je haren onthaar je kam

schrob de hoeken van de badkamer met een tandenborstel

borstel je kleren laat de kranen lopen gooi chloor

in de toiletten zeem de ramen haal wattenstaafjes door je oren

snuit je neus en reinig je nagels borstel het huis stofzuig waar ik was.

Möring is als dichter op zijn best als hij verwijst naar herkenbaar menselijk leed, zoals een echtscheiding en alle gevolgen van dien, het verglijden van de tijden en zelfs de aandelenkoersen. Greatest hits gaat zo:

Op een ochtend kraaien boven de eiken

van je jeugd en de mist van vroege weiden

ze ligt naast je. Je bent wakker geworden

En nu ben je thuis.

De ochtend zingt er is zon

alles is ver weg jij bent een lied

nog niet gezongen

niet af

en toch voorbij.

Eenvoud siert de dichter. De C. Buddingh-prijs zal Möring waarschijnlijk niet winnen, daarvoor biedt zijn debuut net te weinig verrassingen. Maar een nominatie moet toch mogelijk zijn. Want het bewijs dat hij ook deze literaire vorm beheerst, al is het (nog) niet tot in de puntjes zoals bij het proza, dat bewijs wordt met Reinigingsadvies overtuigend geleverd.

Boek: Reinigingsadvies. Auteur: Marcel Möring. Uitgever: De Bezige Bij. Prijs: €16,90 (64 blz.).