Wie het tourschema van Don Diablo bekijkt, kan niet anders dan concluderen dat Don Schipper een onwaarschijnlijk drukbezet man is. Hij vliegt als dj van hot naar her, en doet onwaarschijnlijk veel dingen tegelijk (produceren en mixen). Het mag een wonder heten dat hij überhaupt tijd over heeft om zelf muziek te maken.

En is dus is Life is a festival pas zijn tweede soloalbum sinds 1997, het jaar waarin hij zich met Is anybody out there? voor het eerst als Don Diablo presenteerde. Meest opvallende verschil met 2Faced, zijn artiestendebuut uit 2004, is dat hij nu toetsen prefereert boven snaren, zonder dat het ten koste is gegaan van het in your face-karakter van zijn muziek.

Don Diablo maakt nog steeds dance met een scherp randje, geschikt voor ruim na middernacht als de dansvloer verder opgezweept moet worden: vervormd, metalig, schurend, stuwend. Getuige tracks als I am not from France (waarin Alex Gopher, Cassius en Daft Punk door de mangel worden gehaald) en Get on the floor mag hij naast rock ook graag flirten met funk, electro en minimale techno.

Maar een huiskamer is geen club. Als luisteralbum valt Life is a festival een beetje tegen. De sound en productie mogen dan dik in orde zijn (Home sweet home), de composities zijn dat lang niet altijd. Slechts het titelnummer Life is a festival en de synthipopstamper Music is my life steken er werkelijk met kop en schouders boven uit. Nota bene nummers waarin Don Diablo zich van zijn minst gedurfde kant laat zien.

Cd: Life is a festival. Door: Don Diablo. Platenlabel: Sellout Sessions/Sony BMG