Jean Pierre Rawie en Driek van Wissen hebben midden jaren tachtig een gedicht van Van Wissen laten opnemen in de bundel Verzamelde gedichten van Riekus Waskowsky (1932 – 1977). Dat schrijft Herman Sandman in Arcadia der poëten, het donderdag te verschijnen naslagwerk over het literaire leven in de stad Groningen tussen 1945 en 2005.

Rawie en Van Wissen leverden het slechts vier regels tellende gedicht in toen uitgever Bert Bakker in 1985 namens samensteller Rien Vroegindeweij verlegen zat om werk van Waskowsky uit zijn Groninger periode. “Zoiets moest je ons natuurlijk niet vragen”, vertelt Rawie in het met veel anecdotes gevulde Arcadia der poëten:

Een vrouw mag dan

Pakweg duizend gezichten hebben

Haar borsten

Zijn op een hand te tellen

Rawie: “Driek had deze nog liggen toen hij Buddingh’-achtige dingen schreef. Als je de bronvermelding achter in de Verzamelde gedichten leest, kun je al nattigheid voelen. Er wordt verwezen naar nummer 17 uit de eerste jaargang van De Nieuwe Clercke en die is nooit verschenen.”

De in Rotterdam geboren Waskowsky woonde tussen 1962 en 1973 in Groningen. In Arcadia der poëten wordt hij afgeschilderd als iemand die bij dichtersmanifestaties altijd het meeste geld wilde. “Hij was immers de belangrijkste man. Als je de poëzie nu leest, godogodogod. Hij begon goed en eindigde verschrikkelijk. Maar wat er ook over hem werd gezegd: het was een swingende vogel.”

Arcadia der Poëten is een uitgave van uitgeverij Passage (360 blz, €19.90). Rond de verschijning van het boek staat een reeks activiteiten gepland. Zo ligt het in de bedoeling om donderdag een groepsportret te maken van alle nog levende Groninger literatoren.

Voorts is tot en met 24 mei in in de Centrale Bibiotheek in Groningen een tentoonstelling ingericht met foto’s en boeken die in het boek van Herman Sandman worden genoemd en richt boekhandel Selexyz Scholtens in Groningen een etalage in rond de uitgave. Op 22 mei interviewt Douwe van der Bijl om 20.00 uur journalist Sandman in de Centrale Bibliotheek van Groningen. Zie ook www.uitgeverijpassage.nl.

Daniël Lohues heeft er een onderscheiding bij. Na afloop van zijn theaterconcert in Hoogeveen kreeg de muzikant, zanger en tekstschrijver vrijdagavond de Tamboer Trofee uitgereikt, een jaarlijkse publieksprijs van bezoekers van het Hoogeveense theater voor een bijzonder theaterprogramma. Lohues kreeg de Trofee voor zijn concertreeks Allennig.

De Tamboer Trofee bestaat uit een geldprijs en een kunstwerk, dit keer gemaakt door beeldend kunstenaar Cisca de Jager uit Koekange. De geldprijs moet de winnende artiest besteden aan een vervolgproject dat een relatie heeft met De Tamboer en of Hoogeveen. Eerdere winnaars van de Tamboer Trofee waren Bert Visscher en Eva Cassidy.

Don Schipper, beter bekend als Don Diablo, presenteert 24 mei in Tivoli Utrecht zijn nieuwe album, Sellout Sessions 02. De plaat, het vervolg op Sellout Sessions uit 2005, bevat naast remixen en tracks van Don Diablo zelf tevens producties en mixen voor M.I.A., Trentemøller, Public Enemy, Boys Noize, Justice, Herve en The Bloody Beetroots. Sellout Sessions 02 wordt uitgebracht als dubbelcd met werk van de Britse band Viva City. Deze groep uit Newcastle debuteerde onlangs via YouTube met Viva City vs. Don Diablo – Audio Endlessly. Sellout Sessions 02 verschijnt op 9 mei.

Terwijl het binnenseizoen zo’n beetje ten einde loopt, gooit literair dispuut Flanor in Groningen er nog paar indoor bijeenkomsten met schrijvers tegenaan. Zo wordt 15 mei in café Wolthoorn & Co een debutantenavond gehouden met Derwent Christmas en Coen Peppelenbos.

Van Christmas, stadsdichter in Leeuwarden, verscheen deze winter de roman Twee tranen, Peppelenbos is geen echte debutant. In de kast staan reeds twee homoromans en de dichtbundel Sing Sing. Volgende maand verschijnt bij de Arbeiderspers zijn soloroman Victorie. Aanvang aan de Turftorenstraat 6 in Groningen is 20.15 uur, entree 2 euro.

Op 20 mei vindt onder auspiciën van Flanor ter gelegenheid van de Eco-week van de Groninger Studentenbond (GSb) een literaire avond plaats in Athena's boekhandel in Groningen met optredens van Gerbrand Bakker en Erik Lindner.

Bakker is uitgenodigd vanwege zijn roman Boven is het stil en zijn achtergrond als hovenier. Wat Lindner, auteurs van de bundels Tong en trede en Tafel, met het fenomeen ‘eco’ van doen heeft, is onduidelijk. Aanvang is 20.15 uur aan de Oude Kijk in 't Jatstraat 42 in Groningen. Entree 5 euro.

De Groninger commissaris van de koningin Max van den Berg lanceert donderdag 8 mei

de Canon van Groningen, een overzicht met 40 ijkpunten en 52 boegbeelden uit de Groninger geschiedenis.

Het gaat bij de ijkpunten onder meer om Bommen Berend, de Slag bij Heiligerlee, de Champagnejaren, Academia Groningana en de Sluiting van de Lauwerszee. Boegbeelden die worden genoemd zijn onder anderen Aletta Jacobs, Anthony Winkler Prins, Wubbo Ockels, Rudolf Agricola, Jozef Israëls en Heike Kamerlingh Onnes.

Allerlei objecten gerelateerd aan de ijkpunten en boegbeelden worden tot en met 23 mei tentoongesteld in de hal van de Groninger Archieven. Tevens is de Groninger Canon in de vorm van een carrousel vanaf 8 mei te bekijken op de website www.hetverhaalvangroningen.nl.

De Boekenweek mag dan lang en breed zijn afgelopen, aan ‘oude mensen, de dingen die voorbijgaan’ geen gebrek. In het Karmelklooster in Drachten loopt nog tot en met 11 mei de tentoonstelling Van oude mensen het geheim waarin 29 figuratief werkende kunstenaars, onder wie Annemarie Busschers, Henk Helmantel en Matthijs Röling, de ouderdom verbeelden en gedichten zijn gebruikt om de geëxposeerde werken verdieping te geven.

Hoewel iedere kunstenaar vrij stond in zijn of haar verbeelding van het verbindende thema zijn opvallend veel dichters geportretteerd. Zo stond Pieter Pander zijn portret van Theo van Baaren af, leverde Paul Boswijk een C.O. Jellema in en wordt van Marcel Duran een portret van Leo Vroman getoond. Verder: Rutger Kopland door Hendrik Elings, Bernlef door Peter van Houten (afgebeeld) en Klaas Bruinsma door Douwe Elias.

Iedere vrijdagmiddag, al zes jaar lang, kruipt Daniël Lohues achter zijn computer om een stukje te schrijven voor de zaterdagkrant van Dagblad van het Noorden. Deze vrijdagmiddag brak hij even met die gewoonte. En met reden. In de bibliotheek van zijn woonplaats Erica presenteerde hij de eerste bundeling van zijn krantenstukjes, het boek Zes jaar vrijdagmiddag.

Verantwoordelijk uitgever Carrera deed meteen goede zaken. De zanger, muzikant en tekstschrijver signeerde zich het zweet op het voorhoofd. Lohues zelf werd er ook niet minder van. De lokale bibliothecaresse greep de gelegenheid aan om hem een medaille om te hangen en tot erelid van de plaatselijke bibliotheek te benoemen.

Dat laatste bleek geen overbodige luxe. Veellezer Lohues biechtte op dat hij ooit was ‘vergeten’ een geleend boek terug te brengen en sindsdien de leeszaal niet meer binnen durfde. Als goedmakertje schonk hij de bibliotheek in Erica een eerste exemplaar van Zes jaar vrijdagmiddag. Het boek krijgt een plek op de plank met verhalen en verstrooiing, ergens halverwege Youp van ’t Hek en A.L. Snijders. (Foto: Henk Benting)

De zoete verwarring wordt verliefdheid wel genoemd. Maar voor de hoofdpersoon in de nieuwe jeugdroman van Gonneke Huizing is verliefdheid eerder verwarrend dan zoet. Het is ook nogal wat: in havo 4 zitten terwijl hormonen door het lijf gieren en dan les krijgen van een aantrekkelijke, jonge leraar Nederlands. Berber heeft het er behoorlijk moeilijk mee.

Verboden te zoenen is derde, wederom knap geschreven bijdrage van Huizing (Groningen, 1960) aan de Life-reeks van uitgeverij Holland, een serie prettig vormgegeven pockets voor middelbare scholieren. De eerste aflevering, 4-love (2005), was opgezet rond een eenzaam meisje dat zich tot dubieus modellenwerk laat verleiden. In het nog beter geslaagde Babylove (2007) draaide alles om een ongewenste zwangerschap.

Berber doet er in Verboden te zoenen behoorlijk lang over voor ze begrijpt dat ze op de nieuwe leraar, Djanno, valt. En daarna begint de onzekerheid pas goed, want ze weet dat het eigenlijk niet kan, hoe jong en aantrekkelijk de leraar ook is. Huizing laat het daar niet bij. Ze verzwakt de positie van Berber verder door haar thuis op te zadelen met een jong broertje, een huilbaby, en door haar uit het hockeyteam te laten zetten.

Op bladzijde 86 gaat Berber voor de bijl. Ze zoekt Djanno op in zijn woning, hij woont in een studentenhuis. Ze twijfelt nog even over zijn geaardheid, maar gaat dan voor hem staan. ‘Ze was niet in staat iets anders te doen dan te staan en hem aan te kijken.’ Djanno wijst haar af. ‘Je moet iemand van haar eigen leeftijd kiezen’, zegt hij. ‘Die wil ik niet. Ik wil jou’, reageert Berber.

Wat daarna gebeurt, houden we onder de pet. De plot, hoe spannend, slim en opwindend ook geschreven, is niet beste deel uit Verboden te zoenen. Dat heeft vooral te maken met de keuze van Huizing om vast te houden aan het perspectief van de scholiere. Veel begrip voor Djanno, die toch ook niet van steen is, krijgen daardoor we niet. Voor het evenwicht was het beter als van zijn worsteling meer werk was gemaakt.

Daar staat tegenover dat Huizing Berber sterk naar voren laat komen als een zelfstandige meid, iemand die weliswaar door liefde en lust heen en weer wordt geslingerd, maar uiteindelijk op eigen benen blijft staan. Net bij als Kim in Babylove hebben we hier te maken met een degelijke jongedame met een hart en hersenen. Ook dat is te prijzen: het maakt deze realistische jeugdroman er nog realistischer op.

Boek: Verboden te zoenen. Auteur: Gonneke Huizing. Uitgever: Holland. Prijs: €9,95 (128 blz.)