In de literatuur is veel, zoniet alles mogelijk. Dus als een dichter nog geen poëziebundel uit heeft, kan hij heel goed debuteren als prozaschrijver. Derwent Christmas (Stadskanaal, 1972) levert het bewijs. Koud een jaar na zijn aanstelling als stadsdichter van Leeuwarden verschijnt van zijn hand de roman Twee tranen, over een man die nog een week te leven heeft.

In Twee tranen wemelt het van de schijnbare tegenstellingen. Hoofdpersoon Didier Dominique is veroordeeld voor moord en wacht op death row op zijn executie, maar is tevens eigenaar van een succesvol reclamebureau. Geslaagd en toch mislukt, zeg maar. Als verfijnde man weet hij zich tussen de rauwdauwers en vechtersbazen opvallend makkelijk staande te houden. Blanke bolster, ruwe pit.

En dan de vrouwen in zijn leven. De grote liefde van Dominique heet Sarah. Aanvankelijk wil ze een kind van hem, maar als dat niet lukt, hoeft ze Dominique ook niet meer. Op zijn beurt krijgt Dominique een relatie met Marian, een studente die hij leert kennen tijdens een cursus. Dominique wil eigenlijk niets van haar weten, maar later groeit Marian uit tot een obsessie en raakt ze zwanger.

Hoe zijn uitersten met elkaar te verenigen, om die vraag lijkt het in Twee tranen te gaan. Sluiten liefde en ontrouw elkaar uit? Kan iemand die veroordeeld is voor moord ook onschuldig zijn? En als een vriend een verrader blijkt, kan hij dan nog wel een vriend zijn? Om nog een vraag aan dit rijtje toe te voegen: leiden interessante vragen en leesbare zinnen automatisch tot een interessante en leesbare roman?

Derwent Christmas heeft met Twee tranen een tweeslachtig boek geschreven. Hij kan goed formuleren, schrijft aangenaam helder en weet zelfs een ontknoping uit de hoge hoed te toveren waardoor al het voorafgaande ineens een ander licht komt te staan. Ook goed: de vader van Dominique, een man die grossiert in waarheden als koeien verpakt als one-liners.

Tegelijkertijd wil dit doordacht gecomponeerde debuut maar niet tot leven komen. De hoofpersoon van Twee tranen blijft te veel een man op afstand, weggeborgen op death row. Het neerwaartse pad is weinig meeslepend, de omgeving te flets en ook de manier waarop Dominique zijn laatste dagen slijt, wil niet tot de verbeelding spreken. Hier past een opsteker van Dominiques vader: ‘Wie tevreden is, verliest zijn wensen.’

Boek: Twee tranen. Auteur: Derwent Christmas. Uitgever: Nieuw Amsterdam. Prijs: €16,50 (232 blz.)