Willemien ter Balkt, H.H. ter Balkt, Bart FM Droog en Rense Sinkgraven in de schoolbanken.
Zeven dagen wandelde een groep schrijvers door Drenthe. Ze bezochten plekken die een rol hebben gespeeld in de literaire geschiedenis en keken hoe met het landschap wordt omgesprongen. De laatste etappe van De Zeuvendaagse voerde van Nieuw-Amsterdam naar Zandpol en eindigde later in Amen.
Van Lennep en Van Hogendorp stapten in 1823 waar nodig op de postkoets en de drie Podagristen reisden in 1842 vooral in het hoofd. Dus is het ook de deelnemers aan De Zeuvendaagse toegestaan hun literaire wandeltocht door Drenthe ‘iets’ te bekorten. Noodgedwongen. Want waarom door de stromende reden naar ’t Haantje wandelen als schrijver Frank Westerman zijn komst heeft afgezegd?
De laatste etappe begint waar Vincent van Gogh twee maanden nodig had om zijn verdere leven een beslissende wending te geven. Het voormalig logement Scholten wordt bekeken, en ook de gerestaureerde slaapkamer van de kunstschilder krijgt een inspectie. Een gespreid bed in Nieuw-Amsterdam. Kasper Peters en Lukas Koops lezen hun antwoord voor op zijn brief uit begin oktober 1883.
Zuidoost-Drenthe is ‘gansch en al mooi’, maar in de regen merk je daar bitter weinig van. Wat wel opvalt, is de eigenzinnige esthetica van menig huizenbezitter. Waar iedereen in Drenthe tegen maïsvelden, veredeld gras, trampolines en paarden aan moet kijken, hebben ze in Nieuw Amsterdam soms uitzicht op een imposante modderbult naast de scheefgezakte arbeiderswoning van hun buurman.
Dat is vergeten als de beheerder van dorpshuis Trefpunt in Zandpol koffie schenkt. Terwijl dichter van de dag Bart FM Droog werk schrijft voor zijn bundel Weegbree, kots en marsepein wachten de overige deelnemers op de komst van dichter H.H. ter Balkt en zijn vrouw Willemien uit Nijmegen. Ter Balkt stond midden jaren zestig voor de klas in Zandpol, hij koos het dorp uit liefde voor de letter ‘z’. In 2003 ontving hij de P.C. Hooftprijs.
Als de dichter en zijn vrouw een plek hebben gevonden in een lokaal van CBS Zandpol leest Ter Balkt Bietenveld voor uit zijn bundel Machines!: maai ons niet, maai de rogge. Het gedicht is even prachtig als zijn stem. De basisschool wacht een verbouwing en denkt na over een nieuwe naam. Iemand suggereert ‘Habakuk’, een pseudoniem van Ter Balkt. Het zou ‘de zeer geliefde’ betekenen. Waarom nog langer gezocht?
Op het schoolplein vertelt Willemien ter Balkt dat ze jarenlang nachtmerries heeft gehad over Zandpol. Tien jaar geleden, toen ze het dorp weer bezocht, raakte ze er van verlost. Sindsdien droomt ze over Zuidoost-Drenthe met groene grasvlakten en dravende paarden, vertelt ze. En op de achtergrond maïs dat tot in de literaire hemel groeit.
Zie voor meer Zeuvendaagse het weblog van deelnemer Bart FM Droog.